1/43 #03018 Ramses Gamila (EGY, 1961)

Hoe NSU een kans kreeg in Egypte

In 1956 werd de recent gekozen president van Egypte, Gamel Abdel Nasser, ertoe bewogen akkoord te gaan met de totstandkoming van een eigen auto-industrie in het land van de Nijl.

Voor de uitvoering van dit plan stond Raymond Flower in de startblokken. Hij was de nakomeling van Edmund Flower die met zijn handelsfirma ‘Cairo Motor Company’ al sinds 1908 de Egyptische automarkt van Amerikaanse en Britse modellen voorzag. Zoon Raymond wilde samen met de Britse firma Frisky een auto in onderdelen importeren, die dan ter plaatste in elkaar zou moeten worden gezet. De kleine auto was in Engeland ontworpen met hulp van Giovanni Michelotti, die op dat moment in dienst was bij Vignale. De partners waren het snel eens en het enige dat nog ontbrak was een exportvergunning van de Britse overheid. Maar die gaf rigoureus nul op het rekest en daarmee had niemand gerekend. Om het Egyptische autoproject niet een voortijdig halt toe te moeten roepen werd naarstig gezocht naar een fabrikant buiten het Britse Gemenebest die aan de ongelukkige toestand een einde kon maken. Tot vreugde van de Egyptenaren vond met in Duitsland NSU bereid tot samenwerking en korte tijd later werd de nieuwe overeenkomst getekend. Daarin werd vastgelegd dat door NSU het chassis van de Prinz naar Egypte geleverd zou worden, om aldaar met een hoekige stalen carrosserie te worden afgebouwd. Vreemd genoeg kwam het ontwerp van deze tweedeurs cabriolet ook uit de koker van Vignale (en dus van Michelotti). Voor de afbouw van de kleine auto werd in 1958 een fabriek in de buurt van Gizeh gebouwd die op naam stond van de ‘Egyptian Automotive Company’.

Met een verwijzing naar de grote farao kreeg de nieuwe auto het merk ‘Ramses’ en als typeaanduiding gebruikte men de toevoeging ‘Gamila’, wat in Egypte ‘mooi’ betekent. De lichte auto bereikte met zijn 22 pk sterke achterin geplaatste NSU motor een top van 116 km/u.